dwadzieścia lat temu i ludzie przyzwyczaili się do jej

żebyś się ubrał - powiedziała.
się go rozpoznawać nie tylko wzrokiem, ale również duszą i sercem.
prostotą:
chłopców, wziąć ją na ręce i zanieść do łóżka, ale
Kelly oglądała telewizję i bawiła się lalkami. Richard chodził
nic więcej, więc tylko uśmiechnęła się i pogłaskała go
szafce tuż nad nim.
Obezwładniona tępym pulsującym bólem, powlokła się powoli
komódkę i zniszczoną bieliznę w górnej szufladzie.
Zauważyła jego wzrok i zaczerwieniła się jak mała dziewczynka.
Malinda wiedziała, że za chwilę chwyci ją w ramiona
,,Nic ci się nigdy nie uda. Ani tobie, ani twojemu bękartowi’’. Tak
Laura postawiła dziecko na ziemi i wzięła się pod
– Do licha! – zaśmiał się. – Daj mi go jeszcze.

cerkwi, cerkiewek i kapliczek, na etnicznej monotonii spotykanych twarzy: ani jednej
rewidować Charliego, bez uzasadnienia podarła mu kurtkę, pogwałciła wszystkie
Podejrzewała, że bardziej tęskni za samym dzieciństwem.
Ciemność, jakieś odgłosy, ruch cieni, do tego ów szokujący przedmiot – wszystko to
Przenajświętsza Orędowniczko, ochroń i obroń!
Cisza.
W końcu Rainie wyszła na prostą, jasne. I bez gadania lepsza z niej kobita od matki. A i
– Czemu tak późno?
Polina Andriejewna ucieszyła się w imieniu świętego starca, że łatwiej mu teraz duszę
zreflektowała, ale było już za późno.
– Jesteś obrzydliwym, nienormalnym draniem, Richardzie. A ja jestem gliną. Niczego nie
koni! Gałęzie po twarzy biją, wiatr gwiżdże, a ja nic, tylko gnam. Chciałem uprzedzić, że już
pewnie żeś się pożarł, co? Cichy, cichy, a od razu widać, że szelma. O dziewczyny? Oj,
człowiek usiadł na dziobie plecami do Kanaanu i czółno popłynęło ku Rubieżnej. Tam, nad
trzyczęściowym garniturze w kratkę, w białych getrach, w angielskim kaszkiecie z